Els Kikke
De personen uit onze allereerste omgeving, ook al zijn ze verdwenen uit ons leven, blijven in ons aanwezig. We hebben deze personen ge•nternaliseerd. Ze zijn onze eigen innerlijke stemmen geworden. Het kunnen warme, ondersteunende, accepterende, ontspannen stemmen zijn die permanent aanvoelen als een veilige bedding waarin het menszijn mag worden uitgeprobeerd onder liefdevolle begeleiding. Dat zijn stemmen die bijdragen aan een positieve beeldvorming over onszelf. Het kunnen ook kritische, opjagende, controlerende, gespannen stemmen zijn. Die stemmen dragen bij aan een negatieve zelfbeeldvorming. Bijvoorbeeld als er steeds tegen ons is gezegd dat we gek doen, gaan we op een bepaald moment geloven dat we iemand zijn die gek doet. Die innerlijke stem zal ons dan dikwijls influisteren: "Doe niet zo gek." Als we steeds moesten opschieten van de ons omringende personen kan daaruit een zelfbeeld ontstaan van iemand die langzaam is. En omdat langzaam zijn niet beantwoordt aan wat we denken dat er van ons wordt verwacht, voelen we ons daarmee niet geaccepteerd en onveilig. We gaan ervoor zorgen wel te worden geaccepteerd door op te schieten of te doen alsof we opschieten of, als dat allemaal niet baat, door nog vindingrijker te worden in het verzinnen van strategie‘n, om maar geaccepteerd te worden. Over het vrije ongeconditioneerde wezen dat wij zijn, komt na verloop van tijd een persoonlijkheid ofwel karakter heen te liggen, gebaseerd op de strategische houding die we innamen in de kindertijd. Iemand die zegt: "Zo ben ik nou eenmaal", zou dus eigenlijk moeten zeggen: "Zo ben ik nou eenmaal geworden."
Aan dit proces dat van generatie tot generatie wordt overgedragen, zowel via de genen, karma als via socialisatie, ontkomt niemand. Het geeft de nodige wrijving, waardoor de energie voor de fysieke en psychische groei wordt aangestuurd. Het is een natuurwet die zich voltrekt, maar ook in gunstige of ongunstige zin kan worden omgebogen.
Mijn eigen verhaal
Ik dacht een poos het dik voor elkaar te hebben. Alle goede dingen leken in mijn leven aanwezig. Geld dat ik zelf verdiende, op een leuke manier, een prachtig huis, mensen om me heen van wie ik hield. Toch hing het allemaal aan een zijden draadje. Ik was afhankelijk, zo niet verslaafd, aan bevestiging, goedkeuring en waardering uit de buitenwereld. Daar had het mij aan ontbroken in mijn kindertijd en dus was mijn strategie erop gericht geaccepteerd, gewaardeerd en liefst nog geadoreerd te worden. Ik kreeg vleugels en kon bergen verzetten en hield van iedereen als ik dat voor elkaar had. Als het niet lukte, vond ik mijzelf en anderen al gauw wegwerpvoorwerpen. Ik deed alles om goed gevonden te worden. Niemand merkte aan me waar ik zo op uit was. Als ik een compliment kreeg, walste ik er snel overheen met een grap. Ik schaamde me erover dat ik zo graag complimenten kreeg. Eronder lag een diep
gewortelde overtuiging dat ik niet goed genoeg was. Mijn leven stond dus in het kader van goed gevonden worden. Als vooral mijn partner mij superaantrekkelijk, intelligent en aardig vond, voelde ik mij veilig. Als hij dan toch niet helemaal _ of helemaal niet _ voor mij in was, ging ik dromen over iemand die mij geweldig zou vinden. Mijn gedrag stond in dienst van het krijgen van acceptatie, waardering en adoratie. Ik was dat gedrag geworden. Daar had ik jaren over gedaan. Via de "lachende baby, het charmante kleine meisje, de femme fatale, de femme inspiratrice, tot de levenslustige, speelse, krachtige vrouw" was ik aan mijzelf voorbij gegaan. Ik speelde wie ik misschien in wezen wel was, maar in wie ik niet geloofde. Ik was soms jaloers op vrouwen die de aandacht trokken. Ik probeerde dat niet te laten merken.
Onderuit
En toen gebeurde waar ik al die tijd bang voor was geweest. Mijn partner werd op een ander verliefd. Ik ging onderuit. Een kille leegte gaapte mij aan; een diep zwart gat dat ik altijd had weten te ontwijken. Veel van wat ik vroeger belangrijk vond, interesseerde me niet meer. Het voelde aan alsof mijn leven was afgelopen. En dat was ook zo, althans het leven dat ik tot dan toe had geleid.
In die leegte kwam ik na verloop van enige tijd in contact met delen in mijzelf die ik altijd als lastige muggen had weggejaagd. Met name een angstig kind dat pijn en verdriet heeft en ook boos is. Ik begon voor dat kermende kind vanbinnen verantwoordelijkheid te nemen, het aandacht te geven en met respect te behandelen. Het kreeg een plek in mijn bestaan. Ik werd een liefdevolle ouder ervoor.
Tweede geboorte
En toen begon ik te leven. Het voelde aan als een tweede geboorte. Ik werd opnieuw geboren in mijzelf. En ik was het zelf die mij droeg. Ik voelde de ruimte om in mijn eigen tempo te groeien. Ik ging ervaren dat echte kracht voortkomt uit kwetsbaar durven zijn en de werkelijkheid laten voor wat die is, in plaats van haar tot onware proporties op te blazen of te reduceren. Ik begon daardoor adequater met situaties die dat vereisten om te gaan. Ik ging me ruimer in mijn vel voelen, dieper en ontspannener ademen. Ik gebruikte opmerkingen van anderen meer in mijn voordeel, in plaats van me ertegen te verdedigen of erbij onderuit te gaan. Ik voelde de mogelijkheid mijn leven te scheppen zoals ik het wilde. Ik begon de ingredi‘nten van natuurlijk zijn te verstaan zoals liefde, warmte, respect, kwetsbaarheid, kracht, waarheid en vertrouwen. Ik voelde me steeds meer in balans komen. Ik vloog ook even vaak weer uit de bocht. Het verschil met vroeger was echter dat ik mezelf dat niet meer zo kwalijk nam. Ik ging respectvol om met mijn Ôzo zijnÕ op dat moment en deed dat ook met het "zo zijn" van anderen. Ik leerde mijn motor te laten lopen zolang dat nodig was, om mij daarna weer in rust te kunnen ontspannen. Ik begon los te komen uit de bezwering van mijn angsten: mijn strategi‘en. Ik voelde mij herboren.
Dit is een deel van mijn verhaal. U heeft uw eigen verhaal.
Labyrint van het leven
Dit boek biedt u een rondleiding door het labyrint van het leven en de weg terug naar wie u oorspronkelijk bent. Ik nodig u uit om deze innerlijke reis te maken.
Hoe ver deze tocht voor u zal gaan, hangt af van de mate waarin u nieuwsgierig bent naar de onontdekte gebieden in uzelf. Het hangt ook af van uw bereidwilligheid uzelf met belangstelling, zoveel mogelijk zonder doel voor ogen, vanuit een open uitgangspositie, onder ogen te zien en te begrijpen. Ik beschrijf vele strategische levenshoudingen of karakterstructuren met hun specifieke gedrag en lichamelijke kenmerken. U herkent hierin wellicht uw karakter of een mengvorm en hoe dat in uw leven uitwerkt. Ik beschrijf ook hoe u met uzelf kunt omgaan en oude wonden kunt helen. Ik wens u van harte toe dat u de bron waar het leven ontspringt, het wezenlijke in uzelf, hervindt en er energie en inspiratie uit put. Dat u gaat genieten van uw geestelijk en lichamelijk welzijn dat dit met zich meebrengt. Dat uw scheppende kracht optimaal tot uitdrukking komt. Dat u wordt wie u oorspronkelijk bent en thuiskomt in de werkelijkheid zoals die is, niet meer en niet minder.
Als ik mensen begeleid op dit pad van "overleven naar leven" voel ik mij een vroedvrouw. Het wezen dat loskomt is springlevend en ademt voluit. Ik heb daarbij altijd in gedachten dat adem, leven, liefde en het goddelijke, hetzelfde zijn. Dit baseer ik op het oude Aramese woord "al" of "el" dat allevier in een woord verenigt.