Isolement ontstaat doordat we grenzen trekken waarmee we ons afscheiden. Door de objectrelaties die we onderhouden (anderen zijn het object waarop we onze verlangens en pijn projecteren) kunnen we niet buiten grenzen. We herkennen vaak niet dat we ze hebben. Zodra we ons minder begrenzen, en ons dus minder beschermen, staan we naakter en kwetsbaarder in de wereld. Er komt daardoor een diepere eenzaamheid bovendrijven die gepaard kan gaan met verdriet en schuldgevoel.
Velen begeven zich op een spiritueel pad in de hoop dat dit pad hen brengt waarnaar ze verlangen. Het is vergelijkbaar met het verlangen naar liefde die iemand hun geeft. Ze beschouwen het vervullen van hun verlangen dan als een doel dat ze willen bereiken. De relaties met anderen zijn dan niet vrij maar worden objectrelaties.